De feiten over Lelystad Airport en laagvliegen
Onlangs heeft ook de werkgroep ‘HoogoverSteenwijkerland’ zich aangesloten bij SATL, de Samenwerkende Actiegroepen Tegen Laagvliegen. De actiegroep wil de regio Oldemarkt, Steenwijk en Steenwijkerland inclusief nationaal park Weerribben-Wieden (het grootste aaneengesloten laagveenmoerasgebied van Noordwest-Europa) beschermen tegen de schadelijke effecten van Lelystad Airport en de laagvliegroutes.
Hiermee staat de teller inmiddels op 22 actiegroepen die zich verenigen in SATL.
Gezamenlijk verzet van burgers neemt toe Lees verder “Verzet tegen Lelystad Airport neemt verder toe: actiegroep Steenwijkerland sluit zich aan”
Onlangs heeft ook Vlieghinder Almere zich aangesloten bij SATL, de Samenwerkende Actiegroepen Tegen Laagvliegen. Hiermee staat de teller inmiddels op 21 actiegroepen die zich verenigen in SATL.
Gezamenlijk verzet van burgers neemt toe Lees verder “Verzet tegen Lelystad Airport neemt nog altijd toe: actiegroep Almere sluit zich aan”
Een overgrote meerderheid van de online lezers van de Stentor ziet de uitbreiding van Lelystad Airport tot vakantievliegveld niet zitten.
Dat blijkt uit een online peiling van de Stentor. Ruim 57 procent denkt ‘heel negatief’ over de uitbreiding van Lelystad Airport, bijna 12 procent houdt het bij ‘eerder negatief’. Een kwart van de deelnemers (26,4 procent) staat juist positief tegenover vakantievliegveld Lelystad.
Afgelopen woensdag en donderdag konden lezers op de website van de Stentor een peiling invullen over de toekomst van de luchtvaart en Lelystad Airport in het bijzonder. Iedereen kon meedoen. Uiteindelijk namen 5.212 mensen de moeite.
De meeste deelnemers (40,1 procent) wonen in Gelderand, 30 procent geeft aan in Overijssel te wonen en 15,4 procent in Flevoland. De rest komt uit andere provincies.
De opening van Lelystad Airport werd tot nog toe vier keer uitgesteld. Als het aan minister Cora van Nieuwenhuizen ligt gaat de luchthaven in november 2021 van start als vakantievliegveld.
Boeren rond Lelystad Airport zijn, ondanks hun ‘meewerkende houding’, niet bereid om grond af te staan aan het vliegveld. ,,Dit is een prachtig landbouwgebied, dat willen we graag behouden.’’
En terecht naar onze mening.
Lees hier het artikel uit De Stentor
Het statement van de 70 boeren lees je hier.
Ter kennisneming:
Onderstaande brief van de colleges van B&W van de gemeenten Elburg, Hattem, Heerde, Kampen, Oldebroek, Zwolle is op 20 mei j.l gestuurd aan de Minister van Infrastructuur en Waterstaat. Lees verder “Brief zes gemeenten aan de minister I&W: ‘Vertrouwen geschaad’”
“Lelystad Airport in nevelen gehuld” is een documentairefilm van cineast Rob de Wind. Deze film geeft een overzicht van wat er allemaal mis ging in de ontwikkeling van Lelystad Airport.
Oud-politicus Jan Terlouw, deed het openingswoord bij de premiere in 2018. In de film geven de volgende deskundigen hun visie:
– Alexander ter Kuile, oud secretaris generaal van de CANSO (internationale luchtverkeersleiding);
– Dr. ir. Leon Adegeest, onderzoeker die fouten in de geluids- en stikstofberekeningen ontdekte;
– Drs. Luit Buurma, bioloog en oud Kon. Luchtmacht en defensiespecialist vogelradar
– radarornithologie; – Prof. Dr. Theunis Piersma, internationaal gelauwerd hoogleraar trekvogel ecologie;
– Dr. Bart Ebbinge, bioloog en ganzenspecialist (deed vogelonderzoek voor oa Schiphol);
– Ernst Jan Goedhart, oud gezagvoerder Boeing 787 Dreamliner en de Boeing 777 en ervaringsdeskundige birdstrike;
– Dr. Cor Trompetter, oud wethouder Weststellingwerf; – Drs. Wim Liesker, luchtvaartdeskundige en amateur piloot;
– Drs. Leonhard Beijderwellen, arts en onderzoeker o.a van fijnstof en ultra fijnstof;
– René van der Haring, CEO Heli Holland, met een vestiging en vliegschool op Lelystad Airport;
– Drs. Wilma van de Venn, bezorgde burger;
– Drs. Petra Ellens, districtsmanager RECRON spreekt over de recreatie onder de laagvliegroutes;
– Dieudonné Akkermans, burgemeester van Eijsden Margraten.
RTV Oost: ‘Jan Terlouw over Lelystad Airport: “Het kapitaal wint altijd en ministeries zijn niet ongevoelig”‘
Leeuwarder Courant: ‘Jan Terlouw spreker tijdens premiere Friese Lelystad film’
NPO Radio 5: ‘Documentaire over Vliegveld Lelystad’
Flevopost: ‘Bekijk de documentaire Lelystad in nevelen gehuld’
De nieuwe Omgevingswet wordt van kracht, die uitgaat van minder
regels en van meer betrokkenheid van burgers bij de ruimtelijke inrichting
van Nederland. Het beschermen en benutten van de leefomgeving wordt
daarmee een gezamenlijke verantwoordelijkheid van overheid, bedrijven
en burgers.
Om dat te realiseren, is samenwerking nodig. Hoe moet die
samenwerking verlopen? Wie is wanneer aan zet? Welke belangen wegen
mee of wegen het zwaarst? Om ervoor te zorgen dat alle economische,
cultuurhistorische en maatschappelijke belangen worden meegewogen
op een manier die tot consensus leidt, is een aantal randvoorwaarden
noodzakelijk. Het Sociaal en Cultureel Planbureau heeft zich op verzoek
van het ministerie van Infrastructuur en Milieu gebogen over de vraag
welke dat moeten zijn.
In dit essay gaan we in op informatievoorziening als randvoorwaarde
voor een goede weging van financiële, ruimtelijke en sociale belangen.
Overheden hebben daarnaast ‘antennes’ nodig die aanvoelen wie er bij
ruimtelijke plannen betrokken moeten worden, welke informatie en
communicatie daarvoor nodig is, en welke belangen en waarderingen
er spelen. Burgers en hun organisaties moeten op verschillende manieren kunnen participeren.
Participeren gaat namelijk niet vanzelf, ook niet als het in een omgevingsvisie beschreven staat. Er wordt een steeds groter beroep op mensen
gedaan om meer te werken, te zorgen en allerlei taken te combineren, en
nu ook ten aanzien van de leefomgeving. Niet iedereen heeft de tijd, kennis en middelen om dit te doen. Het realiseren van de benodigde randvoorwaarden voor goede informatie, heldere communicatie, passende inspraak en eventueel ondersteuning om een serieuze partner van de overheid te kunnen zijn, raakt de kern van wat steeds vaker de ‘systeemverantwoordelijkheid’ van de rijksoverheid wordt genoemd. Die modieuze term werkt echter verhullend. Het gaat er namelijk niet alleen om dat er een ‘systeem’ van informatievoorziening, inspraak en mogelijke betrokkenheid van burgers bestaat, maar ook dat dat systeem goed werkt. Dat betekent dat het rijk ervoor moet zorgen dat de ervaringen en belangenvan alle betrokkenen bij de omgevingsvisie er daadwerkelijk toe doen.
Het beter beschermen en benutten van de leefomgeving gaat niet zonder serieuze betrokkenheid van burgers. Maar burgerparticipatie wordt
pas écht gerealiseerd als de overheid zich omgekeerd ook meer responsief
en participatief naar burgers toont.
Ga hier naar de publicatie